ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာသော ဗက်တီးရီးယားရောဂါပိုးမွှားများကို သေစေ ရန် သောက်သုံးသည့်ဆေးကို ပဋိဇီဝဆေး [Antibiotic)ဟုခေါ်သည်။ ထိုပဋိဇီဝဆေးများကို ဗက်တီးရီးယားပိုးများက ခံနိုင်ရည်ရှိပြီး ဆေးမတိုးတော့ခြင်းကို ပဋိဇီဝဆေး ယဉ်ပါးမှုဖြစ်ခြင်းဟု ခေါ်ပါသည်။ ပဋိဇီဝဆေး ယဉ်ပါးခြင်းကြောင့် ကူးစက်တတ်သောရောဂါများကို ကုသနိုင်စွမ်းများ လျော့နည်းသွားကြရသည်။

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ အနာဂတ်ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုဆိုသည်ကို ၎င်းနိုင်ငံ၏ ပညာရေးစနစ်၊ ပြည်သူများ၏ ဉာဏစွမ်းအားကို ပံ့ပိုးထိန်းသိမ်းပေးသည့် စာသင်ကျောင်းများနှင့် တက္ကသိုလ်များ၏ အဆင့်အတန်းသည် အရေးပါသောကဏ္ဍတစ်ခုဖြစ်၍ ၎င်းအဆင့်အတန်းများနှင့် သတ်မှတ်တိုင်းတာနိုင်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပညာရေးစနစ်ကောင်းမွန်မှု၊ တိုင်းပြည်၏ မျှော်လင့်ချက်များ ကြွယ်ဝဖြိုးမောက်ခဲ့မှု ပြယုဂ်ဖြစ်ခဲ့သည့် အမိတက္ကသိုလ်(ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်)သည် ၁၉၂၀ ပြည့်နှစ်မှစတင်ခဲ့ပြီး ယခု ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်တွင် နှစ်ပေါင်း ၁၀၀ တိုင်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

အနည်းဆုံး စက္ကန့် ၂၀ လောက်ကြာအောင် လက်ဖဝါးအချင်းချင်း၊ လက်ချောင်းများအကြား လက်ဖမိုး၊ လက်မအရင်း၊ လက်ချောင်းများ၊ လက်သည်းများနှင့် လက်ကောက်ဝတ်ပါမကျန် ဆပ်ပြာဖြင့် သေသေ ချာချာ ပွတ်တိုက်ဆေးမှသာ ပိုးသေမှာပါ။